Σηραγγώδη Αιμαγγειώματα Ήπατος

Hepatic Cavernous Hemangiomas

Αιμαγγειώματα Ήπατος (Hepatic Hemangiomas): διακρίνονται σε τριχοειδικά (Capillary Hemangiomas / μικρού μεγέθους / τις περισσότερες φορές πολλαπλά) και σε σηραγγώδη (Hepatic Cavernous Haemangiomas / διαφόρων μεγεθών / συνήθως μονήρη). Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη, θεωρείται συγγενούς προέλευσης, μη-νεοπλασματική, και είναι σχεδόν πάντα του σηραγγώδους υποτύπου. Κλινική σημασία έχουν μόνο τα Σηραγγώδη Αιμαγγειώματα (από εδώ και στο εξής θα αναφερόμαστε μόνο σε αυτά): ο πιο κοινός καλοήθης όγκος του ήπατος (2ος συχνότερος όγκος μετα τις μεταστάσεις^[4]) με απεικονιστική συχνότητα 5 - 7% (παρόν στο 5 - 20% του πληθυσμού): 2 - 5 φορές συχνότερο στις γυναίκες, συνήθως ασυμπτωματικό: είναι σύνηθες τυχαίο εύρημα σε εξέταση ρουτίνας. Το σηραγγώδες αιμαγγείωμα εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία εκτός της παιδικής, στην οποία είναι σπάνιο.^{[1], [2], [3], [4], [5]}

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τη νεότερη ονοματολογία / nomenclature (κατάταξη της Διεθνούς Κοινότητας Μελέτης Αγγειακών Ανωμαλιών / International Society for the Study of Vascular Anomalies - ISSVA) οι βλάβες αυτές είναι γνώστες απλά ως Φλεβικές Δυσπλασίες Αργής Ροής (Slow Flow Venous Malformations). Ωστόσο,  είναι χρήσιμο στις εκθέσεις / γνωματεύσεις  να διατηρηθεί η λέξη αιμαγγείωμα, καθώς αυτός ο όρος είναι γνωστός σε όλη την βιβλιογραφία και φυσικά στους κλινικούς γιατρούς. Στο υπόλοιπο αυτού του άρθρου χρησιμοποιείται ο όρος «ηπατικό αιμαγγείωμα» προκειμένου να τηρηθεί η συνέπεια με την πλειοψηφία της υπάρχουσας βιβλιογραφίας.^{[5], [6]} 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΗΠΑΤΙΚΑ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ.

Μαγνητική Τομογραφία (MRI)^[7]:  (98 - 100% ευαισθησία, 92 - 98% ειδικότητα^[8]): εμφανίζουν το ίδιο σχήμα και μέγεθος στις T1WI & T2WI. T1WI: μετρίως χαμηλής  έντασης σήμα  και ομαλά ή λοβωτά όρια. T2WΙ: υψηλής έντασης σήμα (εξαιτίας του μεγάλου χρόνου χαλάρωσης Τ2): προοδευτικώς αυξανόμενη ένταση σήμα καθώς ο βαθμός της Τ2 βαρύτητας αυξάνει (σημείο «λάμπας»). Εικόνες έντονης Τ2 βαρύτητας με ΤΕ > 100 ms χρησιμοποιούνται για τη διαφοροποίηση των αιμαγγειωμάτων από κακοήθεις αλλοιώσεις. Άλλα σωματικά υγρά , όπως το εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ) και η φυσιολογική χολή, χρησιμοποιούνται σαν σημεία αναφοράς για εκτίμηση της έντασης σήματος. Αιμαγγειώματα με διάμετρο: <3 cm έχουν ομοιογενή απεικόνιση σε ποσοστό > 90%. Μεγαλύτερες αλλοιώσεις (>5 cm) μπορεί να είναι ανομοιογενείς λόγω παρουσίας κεντρικής θρόμβωσης, υαλίνωσης ή αποτιτανώσεως.T1WΙ GE+: περιφερική οζώδη ενίσχυση στην αρτηριακή φάση μετά από την bolus χορήγηση γαδολινίου. Tο 60% εμφανίζουν μορφή «διαφράγματος ίριδος», όπου η ενίσχυση επεκτείνεται από την περιφέρεια προς το κέντρο σε χρονικό διάστημα μερικών λεπτών. Αυτή η συμπεριφορά είναι παθογνωμονική αιμαγγειώματος. Αν όλες οι κοιλότητες του αιμαγγειώματος ενισχυθούν ("pοοΙίng"), ολόκληρη η αλλοίωση ενισχύεται στις καθυστερημένες εικόνες. Αυτό συνήθως παρατηρείται σε αλλοιώσεις με διάμετρο έως 4cm. Τμήματα του αιμαγγειώματος είναι δυνατόν να παραμείνουν με χαμηλό σήμα και μετά από τη χορήγηση του σκιαγραφικού, αναλόγως του βαθμού της θρομβωτικής εκφυλίσεως.

Δεδομένου του υψηλού βαθμού αξιοπιστίας που επιτυγχάνεται με τη MRI, σπάνια απαιτείται η διενέργεια Aγγειογραφίας (historical gold standard^[8]: η οποία αναδεικνύει λίμναση του σκιαγραφικού χωρίς κακοήθη αγγειακή μετατροπή ή αρτηριοφλεβώδεις επικοινωνίες), βιοψία υπό υπερηχογραφική ή CT καθοδήγηση ή και σπινθηρογράφημα.^[7]

[1]M. Prokop, Spiral and Multislice Computed Tomography of the Body, 2003,  Τhieme, 392-393, ISBN-10: 9780865778702 

[2]Λ. Βλάχος, Σύγχρονη Διαγνωστική Απεικόνιση, 1997, Ιατρικές εκδόσεις Χρ. Βασιλειάδης

[3]Δ.Ν. Σχίζας, Η θέση του αρτηριακού εμβολισμού στη θεραπεία του γιγαντιαίου σηραγγώδους αιμαγγειώματος του ήπατος, ARCHIVES OF HELLENIC MEDICINE 2009, 26(5):625 – 63

[4]Michael P. Federle, Diagnostic Imaging: Abdomen, 1e, AMIRSYS (2004), ISBN 10: 1416025413, ISBN 13: 9781416025412 

[5]H. Knipe, Y. Weerakkody et al., Hepatic haemangioma, http://radiopaedia.org/  articles/ hepatic-haemangioma-3 

[6]SSVA Classification, Color Atlas of Vascular Tumors and Vascular Malformations. Cambridge University Press 978-0-521-84851-0 

[7] E.J. Rummeny,  P. Reimer,  W. Heindel, Μαγνητική Τομογραφία Ανθρώπινου Σώματος, 2011, Ιατρικές Εκδόσεις Χ. Βασιλειάδης, ISBN: 9783131358417 

[8]W. Dahnert, Radiology Review Manual 7th ed., 2011 Lippincott, ISBN-10: 1609139437